Jez. Maninjau

Rano przenosimy plecaki do domku opuszczonego przez Polakow. Chociaz jakies normalne lozko, a nie dziurawy materac... Niestety, jak to w Azji, wszedzie zapach stechlizny, kurzu badz plesni. To jednak norma wiec ogolnie bungalow oceniamy dobrze.
Wypozyczamy skuter w naszym Guesthousie (75tys/dobe). Jedziemy trasa polecona przez Polakow. Kierujemy sie na polnoc, aby objechac jezioro, ale po drodze zbaczamy przesmykiem na zachod nad ocean. Od rozstaju drog, czyli 15-20km na polnoc od Maninjau, do oceanu jest zaledwie okolo 30km. Troche trudno znalezc droge na plaze, ale jakas waska betonowa sciezka miedzy domami dobijamy do celu. Niestety juz po chwili na skuterach zjezdza sie mnostwo mlodziezy i okraza nas. Standardowe pytania. Nawet na chwile nie mozna zostac samym... Uciekamy stamtad dalej i znajdujemy bezludny kawalek plazy. Kapiel w oceanie to wlasciwie zabawa z falami. Woda jest tak ciepla, ze nawet nie ochladza ciala, a dzien jest upalny. Plaza jest ladna, piaszczysta i nie ma w ogole ludzi.
Po dluzszym relaksie wracamy, aby objechac jezioro. Po drodze sporo miejsc z ladnymi widokami i wiosek z ciekawym budownictwem. Sa tez tarasy ryzowe i sporo drzew owocowych. Cala wyprawa zajela nam 7 godzin.
Wieczor to juz tylko relaks i kolacja w Cafe44. Grzes zjadl rybke prosto z jeziora (tzn, najpierw ja wylowili i usmazyli, a potem jadl) :-) - najlepsza jaka wszamal na Sumatrze. Ja sprobowalam Martabak, czyli ciasto nalesnikowe wypelnione warzywami i kurczakiem. Pychotka. Do picia Banana Choco Lassie, czyli cos jak shake, ale na bazie jogurtu. Kolejna pychota.

Zdjęcia (30)

Komentarze (0)